Mieczysław Karłowicz herbu Ostoja (ur. 11 grudnia 1876 w Wiszniewie, zm. 8 lutego 1909 w Tatrach) – polski kompozytor i dyrygent. Autor m.in. ponad 101 pieśni oraz różnych...
Mieczysław Karłowicz herbu Ostoja (ur. 11 grudnia 1876 w Wiszniewie, zm. 8 lutego 1909 w Tatrach) – polski kompozytor i dyrygent. Autor m.in. ponad 101 pieśni oraz różnych utworów orkiestrowych, w tym 6 poematów symfonicznych. Przedstawiciel nurtu późnego romantyzmu. Również taternik, fotografik i publicysta. Z Tatrami łączyła go od lat szczególna więź duchowa. Działał w Towarzystwie Tatrzańskim, publikował artykuły z wędrówek górskich, pasjonował się wspinaczką, jazdą na nartach, fotografiką; stał się jednym z pionierów polskiego taternictwa. Oceniany przez krytykę muzyczną na ogół nieprzychylnie, przeżył wielki triumf po koncercie w Filharmonii Warszawskiej (22 stycznia 1909), na którym entuzjastycznie przyjęto Odwieczne pieśni. Niespełna 3 tygodnie później 8 lutego zginął w Tatrach pod lawiną śnieżną podczas samotnej wycieczki górskiej na nartach, w drodze z Hali Gąsienicowej do Czarnego Stawu, u stóp Małego Kościelca. Obecnie znajduje się tam tablica pamiątkowa. Pochowany został 16 lutego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 33-4-24).
