KALENDARIUM LUTY

Aleksandr Porfirjewicz Borodin (ur. 31 października/ 12 listopada 1833 w Petersburgu, zm. 15 lutego/ 27 lutego 1887 tamże) – chemik rosyjski, w wolnym czasie kompozytor i muzyk. Powszechnie znany tylko jako kompozytor, nad czym wielce ubolewał. Napisał operę Kniaź Igor, trzy symfonie, kwartety smyczkowe oraz pomniejsze utwory. Należał do grupy pięciu kompozytorów rosyjskich, która przeszła do historii muzyki pod nazwą „Potężna Gromadka”.

Patricia Petibon (ur. 27 lutego 1970 w Montargis) – francuska śpiewaczka, sopran koloraturowy, znana jako wykonawczyni muzyki francuskiego baroku. Najpierw studiowała sztuki plastyczne, później przyjęto ją do Konserwatorium Paryskiego (po uzyskaniu stopnia licencjackiego z zakresu muzykologii). Pierwszą nagrodę Konserwatorium zdobyła w 1995. Petibon współpracowała z takimi dyrygentami jak William Christie; John Eliot Gardiner; Marc Minkowski; Nikolaus Harnoncourt; Robert Wilson oraz z francuską grupa raperską Futuristiq. Zarejestrowała dzieła Lully’ego, Charpentiera, Rameau, Landiego, Couperina, Händla, Glucka, Mozarta, Haydna, Caldary, Bernsteina, Barbera, Bruna, Dello Joio, Debussy’ego, Manciniego, Méhula, Jomellego, Offenbacha, Delibesa, Poulenca i Grandvala.

Mirella Freni, właśc. Mirella Fregni (ur. 27 lutego 1935 w Modenie, zm. 9 lutego 2020 tamże) – włoska śpiewaczka operowa, sopran spinto. Urodziła się w rodzinie robotniczej jako pierwsze z czworga dzieci. Jej matka pracowała w tej samej fabryce papierosów, co matka Luciano Pavarottiego. Jej babka Valentina Bartomesi była wówczas śpiewaczką w La Scali. Od dzieciństwa wykazywała ogromne zdolności muzyczne w zakresie śpiewu. Jako dziewiętnastolatka zadebiutowała w operze w Modenie jako Micaela w Carmen (3 lutego 1955). Błyskawicznie została zauważona i otrzymała liczne propozycje nowych występów, jednak zrezygnowała z nich, by wyjść za mąż i urodzić dziecko. W 1958 r. pojawiła się ponownie w teatrze w Turynie, gdzie zaśpiewała rolę Mimi w Cyganerii. W tym samym roku wygrała Międzynarodowy Konkurs Viottiego. W latach 1959–1962 występowała w operach w Holandii i Wielkiej Brytanii, jednak wielki międzynarodowy sukces miał miejsce dopiero wraz z rolą Adiny w Napoju miłosnym, a następnie Zuzanny w Weselu Figara w 1960 r. Rok później dwudziestopięcioletnia śpiewaczka zadebiutowała w Covent Garden jako Nannetta w Falstaffie, a dwa lata później pierwszy raz zaśpiewała w La Scali. W 1965 r. zadebiutowała w nowojorskiej Metropolitan Opera,grając kolejno – Mimi, Liu w Turandot oraz Małgorzatę w Fauście. W latach 70. dodała do swojego repertuaru dramatyczne role Verdiego – wcieliła się w prawie wszystkie jego tragicznej bohaterki: Desdemonę (Otello), Elżbietę (Don Carlos), Leonorę Moc przeznaczenia, Elwirę (Ernani) oraz Aidę. Pozostawała specjalistką od ról Pucciniego – zagrała kolejno Madame Butterfly, Toskę oraz Manon Lescaut, a także nagrała cały Tryptyk. W 1976 r. wystąpiła ponownie w roli Zuzanny w sfilmowanej wersji Wesela Figara. W latach 90. ponownie zmieniła kierunek poszerzania repertuaru, koncentrując się na włoskim weryzmie i operze rosyjskiej. Zagrała Adrianę Lecouvreur w operze Cilei pod tym samym tytułem oraz Fedorę w dziele Umberto Giordano, z którą odbyła trasę pod Włoszech i Hiszpanii. Następnie zagrała Tatianę w Eugeniuszu Onieginie oraz Lizę w Damie pikowej. W 2005 r. zakończyła karierę rolą tytułową w Dziewicy Orleańskiej, koncentrując się od tej pory. na pracy nauczycielki śpiewu w Centrum Bel Canto w Vignola, które założyła z drugim mężem. Opublikowała pamiętniki pt. Mój drogi teatr w 1990. Uniwersytet w Pizie nadał jej doktorat honoris causa za „wybitny wkład w kulturę europejską”. Otrzymała również włoski order Cavalliere della Gran Croce (w 1990) oraz Legię Honorową (1993).