KALENDARIUM LUTY

Ludwig Philipp Scharwenka, pol. Ludwik Filip Scharwenka (ur. 16 lutego 1847 w Szamotułach, zm. 16 lipca 1917 w Bad Nauheim) – polsko-niemiecki kompozytor i pedagog. Brat Xavera. Początkowo uczył się w gimnazjum w Poznaniu. W 1865 roku wyjechał wraz z rodziną do Berlina. Studiował u Richarda Wüersta i Heinricha Dorna w Neue Akademie der Tonkunst, gdzie następnie od 1868 roku wykładał. Od 1880 roku był żonaty ze skrzypaczką Marianne Stresow (1856−1918). W 1881 roku został wykładowcą utworzonego przez jego brata w Berlinie konserwatorium, gdzie uczył teorii i kompozycji. Od 1891 roku pełnił funkcję dyrektora tej uczelni, w 1902 roku otrzymał tytuł profesorski, a od 1911 roku był członkiem senatu uczelni. W 1891 roku wspólnie z bratem odwiedził Stany Zjednoczone. Do jego uczniów należeli Oskar Fried i Otto Klemperer. W swojej twórczości łączył elementy klasycystyczne (upodobanie do formy sonatowej) z romantycznymi (rozbudowane tematy, często o lirycznym charakterze). W monumentalnych formach symfonicznych nawiązywał do wzorców Brucknerowskich. Skomponował m.in. 2 symfonie, poemat symfoniczny Frühlingswogen, Arkadische Suite, Koncert skrzypcowy, Kwintet fortepianowy, Dramatische Phantasie, 2 polnische Volkstänze, ponadto utwory kameralne, fortepianowe, wokalne.

Johann Strauss III (ur. 16 lutego 1866 w Wiedniu, zm. 9 stycznia 1939 w Berlinie) – austriacki kompozytor, syn Eduarda Straussa i wnuk Johanna Straussa. Był on nieformalnym kontynuatorem tradycji muzycznych rodziny Straussów po rozwiązaniu orkiestry sygnowanej nazwiskiem jego ojca w 1901 roku. Początkowo nie był doceniany, gdyż zmieniły się gusta publiczności, skłaniającej się na przełomie wieku w kierunku kompozytorów w rodzaju Ferenca Lehára i Oscara Strausa. Mimo że nad jego wszechstronną edukacją muzyczną pieczę sprawował jego wuj Johann Strauss (syn), Johann Strauss III pozostał w pamięci potomnych głównie jako dyrygent. Po niepowodzeniu jego operetki Koty i myszy, której premiera miała miejsce w Wiedniu w 1898 roku, pozostałe dzieła pisał pod pseudonimem, aby nie szargać dobrego imienia swoich znanych krewnych. Johannowi zawdzięczamy uratowanie przed zniszczeniem wielu dzieł sławnych przodków i wydanie ich w 1903 roku po raz pierwszy na płytach gramofonowych. Jego późniejsze prace, w rodzaju Dem Muthigen gehört Die Welt op. 25 (Świat Należy do Śmiałych) i Krönungs-Walzer op. 40 (Walc koronacyjny) z okazji koronacji króla Edwarda VII były znacznie popularniejsze niż jego wcześniejsze dzieła.