Vincenzo Salvatore Carmelo Francesco Bellini (ur. 3 listopada 1801 w Katanii na Sycylii, zm. 23 września 1835 w Puteaux koło Paryża) – włoski kompozytor operowy szkoły neapolitańskiej....
Vincenzo Salvatore Carmelo Francesco Bellini (ur. 3 listopada 1801 w Katanii na Sycylii, zm. 23 września 1835 w Puteaux koło Paryża) – włoski kompozytor operowy szkoły neapolitańskiej. Bellini pochodził z rodziny muzyków; pierwszymi jego nauczycielami byli ojciec Rosario i dziadek Vincenzo Tobia. Okazawszy legendarny talent muzyczny już w dzieciństwie, uzyskał stypendium miasta na studia w konserwatorium w Neapolu u Nicola Antonio Zingarellego, który zachęcał Belliniego do studiów kompozytorów klasycznych, ale i dzieł orkiestralnych Haydna i Mozarta. Zingarelli kształtował w Bellinim umiłowanie melodii prostych o dużej sile wyrazu, za to bez sztucznego artyzmu i upiększeń, zgodnie z zasadami szkoły neapolitańskiej. Tu też pozyskał wiernego mu na całe życie przyjaciela i późniejszego biografa Francesco Florimo. Działał początkowo jako kompozytor muzyki instrumentalnej i kościelnej, lecz już w czasie studiów, w 1825 roku, stworzył swoją pierwszą operę Adelson i Salvini (Adelson e Salvini). Kolejne dzieło sceniczne powstało w 1826 roku na zamówienie Teatru San Carlo w Neapolu, była to opera Bianka i Gernando (Bianca e Gernando); wznowiono ją po dwóch latach w Genui w nowej wersji, pod tytułem Bianka i Fernando (Bianca e Fernando). Kolejne zamówienie otrzymał od mediolańskiej La Scali, dla której w 1827 roku napisał Pirata (Il Pirata) z librettem Felice Romaniego. Romani był także autorem librett kolejnych sześciu dzieł Belliniego: Nieznajomej (La Straniera, 1829), Zairy (1829), Capuletich i Montecchich (I Capuleti e i Montecchi, 1830), Lunatyczki (La Sonnambula, 1831), Normy (1831) i Beatrycze z Tendy (Beatrice di Tenda, 1833). W 1833 roku Bellini przeniósł się do Paryża, gdzie dwa lata później skomponował swą ostatnią operę Purytanie (I Puritani, 1835). W Paryżu zaprzyjaźnił się m.in. z młodszym o 8 lat Chopinem; dzieła Belliniego wywarły istotny wpływ na jego twórczość. Zmarł nagle po krótkiej chorobie, co dało powód do plotek i podejrzeń o otrucie. Pochowano Belliniego na paryskim cmentarzu Père-Lachaise, gdzie potem, niedaleko od jego grobu, spoczęły zwłoki Chopina i Cherubiniego. W 40-lecie śmierci Belliniego jego szczątki przeniesiono do grobowca w katedrze św. Agaty w rodzinnej Katanii, pozostawiając mauzoleum w Paryżu. Pamiątki po Bellinim i jego rękopisy są zgromadzone w mieszczącym się w Katanii Muzeum Belliniego. Bellini pisał w stylu bel canto; był obok Donizettiego najważniejszym przed Verdim twórcą włoskiej opery romantycznej. Charakterystyczna dla Belliniego jest jego inwencja melodyczna, która znalazła uznanie Berlioza i Wagnera. Wykonawcami głównych partii w operach Belliniego byli najwybitniejsi śpiewacy jego czasów, m.in. tenor Giovanni Battista Rubini, soprany Henriette Méric-Lalande, Giuditta Pasta, Giulia Grisi, mezzosopran Giuditta Grisi. Muzyka Belliniego wywarła silny wpływ na twórczość Giuseppe Verdiego, który w operach Belliniego cenił zwłaszcza „prawdę i potęgę deklamacji”.
Mieczysław Dondajewski
1931-11-03
Mieczysław Dondajewski (ur. 3 listopada 1931 w Poznaniu) – polski dyrygent, wykładowca uniwersytecki i działacz muzyczny. Od 1959 zatrudniony był w Teatrze Wielkim w Poznaniu. Karierę...
Mieczysław Dondajewski (ur. 3 listopada 1931 w Poznaniu) – polski dyrygent, wykładowca uniwersytecki i działacz muzyczny. Od 1959 zatrudniony był w Teatrze Wielkim w Poznaniu. Karierę rozpoczynał od stanowiska asystenta dyrygenta, potem był kierownikiem chóru, a w końcu dyrektorem artystycznym (1978-1992). W 1969 ukończył studia magisterskie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Od 1993 do 1995 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Opery Wrocławskiej. Od 1972 wykładowca, a potem pracownik naukowy Akademii Muzycznej w Poznaniu. Od 1989 do 1993 prezes Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu. W repertuarze dyrygenckim posiada około 70 oper i baletów. Był prezesem Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu.
