KALENDARIUM PAŹDZIERNIK

Andrzej Dziadek (ur. 20 października 1957 w Jasienicy) – polski kompozytor i pedagog. Absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach (klasa kompozycji Józefa Świdra, dyplom z wyróżnieniem w 1986) oraz Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu kompozytorskie studia podyplomowe w latach 1990–1992). Doktor habilitowany, profesor Akademii Muzycznej w Gdańsku, prowadzi tam klasę kompozycji. Jego utwory były wykonywane na wielu festiwalach muzyki współczesnej m.in. na Warszawskiej Jesieni, Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu, Poznańskiej Wiośnie Muzycznej, Musica Moderna w Łodzi oraz na festiwalach w Bukareszcie, Cordobie, Edmonton, New Jersey, Daegu. W 1991 Nokturn na zespół kameralny miał swoje prawykonanie w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Współzałożyciel i dyrektor Orkiestry Sinfonietta Pomerania. Członek Związku Kompozytorów Polskich – prezes Oddziału w Katowicach (1993-2011), członek Zarządu Głównego (2001-2009), prezes Oddziału w Gdańsku (od 2014).

fot. Polmic

Elżbieta Sikora (ur. 20 października 1943 we Lwowie) – polska kompozytorka, mieszkająca od 1981 we Francji. Uczyła się w klasie fortepianu w liceum muzycznym w Gdańsku, które ukończyła w 1963. W tym samym roku rozpoczęła studia na Wydziale Reżyserii Dźwięku w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie pod kierunkiem Antoniego Karużasa, gdzie otrzymała dyplom w 1968 r. W latach 1968-1970 odbyła studia z kompozycji muzyki elektroakustycznej w Groupe de Recherches Musicales w Paryżu pod kierunkiem Pierre Schaeffera i François Bayle’a. Po powrocie do Polski kontynuowała studia kompozytorskie w PWSM w Warszawie pod opieką Tadeusza Bairda i Zbigniewa Rudzińskiego. W 1973, wraz z Krzysztofem Knittlem i Wojciechem Michniewskim, utworzyła grupę kompozytorską KEW. Drugi dyplom, na Wydziale Kompozycji, uzyskała w 1977 r.. Poza tym studiowała kompozycję u Betsy Jolas i muzykę komputerową w Institut de Recherche et Coordination Acoustique/Musique w Paryżu. Jako stypendystka pracowała 1983/1984 u Johna Chowninga w Centrum Badań Komputerowych Muzyki i Akustyki (CCRMA) przy Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii. W 1999 uzyskała tytuł doktora nauk muzycznych w zakresie kompozycji w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. W latach 1985-1999 była profesorem w konserwatorium w Angoulême. W latach 2011-19 była dyrektorką artystyczną odbywającego się we Wrocławiu festiwalu Musica Electronica Nova. 15 listopada 2011 odbyła się francuska prapremiera jej kolejnej opery Madame Curie (polska prapremiera w gdańskiej Operze Bałtyckiej miała miejsce 25.11.2011 r.) do libretta Agaty Miklaszewskiej.

fot. strona oficjalna kompozytorki

Ivo Pogorelić też Ivo Pogorelich (ur. 20 października 1958 w Belgradzie) – chorwacki pianista. Od 7 roku życia uczył się gry na fortepianie. W latach 1975–1978 studiował w Konserwatorium Moskiewskim u Jewgienija Malinina i Wery Gornostajewej oraz od 1976 roku pod kierunkiem pianistki i pedagoga, arystokratki Alizy Kezeradze. Byli małżeństwem od roku 1980 aż do jej śmierci w 1996 roku. Pogorelić zdobył pierwsze nagrody na międzynarodowym konkursie pianistycznym Casagrande w Terni (Włochy) w 1978 roku i Konkursie w Montrealu w 1980 roku. Jednak największy rozgłos zyskał za sprawą nagrody, której nie udało mu się zdobyć. W 1980 roku wystąpił na X Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie i nie został dopuszczony do finałowego etapu. Jurorka konkursu, argentyńska pianistka Martha Argerich uznała go za pianistycznego geniusza i na znak protestu zrezygnowała z udziału w jury. Otrzymał na tym konkursie „nagrody pocieszenia” od prywatnych fundatorów i nagrano w Polsce płytę z jego wykonaniami muzyki Chopina. W 1981 roku Pogorelić grał po raz pierwszy w nowojorskiej Carnegie Hall. W tym samym roku zagrał też swój pierwszy recital w Londynie. Od tego czasu dał wiele recitali na całym świecie i współpracował z największymi orkiestrami, takimi jak: Bostońska Orkiestra Symfoniczna, Londyńska Orkiestra Symfoniczna, Chicagowska Orkiestra Symfoniczna, Filharmonicy Wiedeńscy, Filharmonicy Berlińscy, Orchestre de Paris i wieloma innymi. Pogorelić zaczął nagrywać dla Deutsche Grammophon i w 1982 roku podpisał z tą wytwórnią płytową kontrakt. Nagrywał dzieła Bacha, Beethovena, Brahmsa, Chopina, Liszta, Mozarta, Mussorgskiego, Prokofjewa, Ravela, Scarlattiego, Skriabina i Czajkowskiego. W 1988 roku zainaugurował doroczny festiwal swojego imienia w Bad Wörishofen promujący młode talenty i umożliwiający im występy u boku znanych wykonawców. 1993 roku powołał do życia międzynarodowy konkurs pod nazwą Ivo Pogorelich International Solo Piano Competition w Pasadenie. W roku 1988 zyskał tytuł ambasadora dobrej woli nadawany przez UNESCO. Podczas wojny domowej w Bośni i Hercegowinie zajmował się działalnością charytatywną na rzecz mieszkańców Sarajewa poszkodowanych przez konflikty po rozpadzie Jugosławii.

fot. strona Facebookowa artysty