Maria Amelia Dziewulska (ur. 1 czerwca 1909 w Warszawie, zm. 18 kwietnia 2006 tamże) – polska kompozytorka, teoretyczka muzyki i pedagożka. W latach 1928–1933 studiowała teorię muzyki...
Maria Amelia Dziewulska (ur. 1 czerwca 1909 w Warszawie, zm. 18 kwietnia 2006 tamże) – polska kompozytorka, teoretyczka muzyki i pedagożka. W latach 1928–1933 studiowała teorię muzyki w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego i Józefa Turczyńskiego. W latach 1936–1937 odbyła samodzielne studia z zakresu reżyserii muzycznej w BBC oraz w wytwórni płyt Decca w Londynie. Od 1933 do 1939 pracowała w szkolnictwie muzycznym jako pedagog Wszechnicy Muzycznej i szkoły muzycznej dla dzieci. W latach 1945–1966 uczyła teorii muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, pełniąc jednocześnie funkcję dziekana Wydziału Kompozycji, Teorii Muzyki i Dyrygentury w latach 1950–1961, zaś od 1961 do 1966 kierownika Katedry Kształcenia Słuchu. Po przeniesieniu się w 1966 do Warszawy podjęła pracę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, gdzie w 1967 uzyskała tytuł profesora. W warszawskiej uczelni prowadziła wykłady z kształcenia słuchu i kontrapunktu do 1981, od 1976 jako profesor emerytowany. Jest laureatką konkursów kompozytorskich: w 1955 otrzymała II nagrodę za Kwartet smyczkowy nr 1 (1954) na Konkursie Związku Kompozytorów Polskich, w 1959 - I nagrodę za Missa in honorem S. Vincenti na chór mieszany (głosy męskie i chłopięce) z towarzyszeniem instrumentów dętych drewnianych lub organów (1958) na Konkursie księży Misjonarzy w Warszawie, w 1968 - wyróżnienie za Spotkania - Recontres na organy (1968) na konkursie zorganizowanym przez Szczecińskie Towarzystwo Muzyczne w Kamieniu Pomorskim. Ponadto została uhonorowana Nagrodą Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci (1956), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964) oraz Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I i II stopnia (1965, 1971) za szczególne osiągnięcia w dziedzinie pracy dydaktyczno-wychowawczej i organizacji procesu wychowawczego. Dziewulska jest autorką lub współautorką prac metodycznych z zakresu kształcenia słuchu: "Metodyka kształcenia słuchu" (PWM, Kraków 1948), "Materiały do kształcenia słuchu", wspólnie z Aleksandrem Frączkiewiczem i Krystyną Palowską (PWM, Kraków 1963, 1980 - wyd. VI). Była członkiem Związku Kompozytorów Polskich od 1952. Jej ojciec Stefan Dziewulski (1876-1941), był z wykształcenia prawnikiem i ekonomistą.
