Darius Milhaud (ur. 4 września 1892 w Marsylii, zm. 22 czerwca 1974 w Genewie) – kompozytor francuski. Był potomkiem rodziny żydowskiej, zamieszkałej od pokoleń w Prowansji. W wieku 7 lat...
Darius Milhaud (ur. 4 września 1892 w Marsylii, zm. 22 czerwca 1974 w Genewie) – kompozytor francuski. Był potomkiem rodziny żydowskiej, zamieszkałej od pokoleń w Prowansji. W wieku 7 lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach. Jego pierwsze kompozycje powstały w roku 1905. W roku 1909 rozpoczął naukę w Konserwatorium Paryskim, najpierw wiolinistyki, od roku 1912 kompozycji. Jego profesorami byli m.in. Charles-Marie Widor (kompozycja) i Vincent d’Indy (dyrygentura). W roku 1912 poznał poetę Paula Claudela; przyjaźń z nim przetrwała przez całe życie. Gdy Claudel w 1916 został ambasadorem Francji w Rio de Janeiro, Milhaud objął posadę attaché ambasady. Tam zapoznał się z brazylijską muzyką ludową i popularną. Po powrocie do Francji 1918 spotkał poetę Jeana Cocteau i kompozytora Erika Satiego. Został członkiem grupy kompozytorów Les Six. W 1922 w czasie podróży po USA miał okazję zapoznać się z jazzem. W 1925 ożenił się z kuzynką Madeleine Milhaud, autorką librett do jego utworów scenicznych. Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do USA. Wykładał do roku 1971 kompozycję na Mills College w Oakland w Kalifornii. Od zakończenia wojny wykładał kompozycję również w Konserwatorium Paryskim do roku 1972. Wśród jego uczniów byli muzycy różnych kierunków, jak muzyk jazzowy Dave Brubeck, pianistka Yvonne Loriod, minimalista Steve Reich, twórca symfonii Allan Pettersson i kompozytorzy awangardy Karlheinz Stockhausen, Larry Austin i Iannis Xenakis. Komponował opery, symfonie, balety, pieśni i utwory instrumentalne. Skomponował ponad 400 utworów. Warto zwrócić tutaj uwagę choćby na szczególną, bo kilkuminutową formę operową, której przykładami są choćby Porwanie Europy, Porzucenie Ariadny i Wyzwolenie Tezeusza. Był członkiem honorowym Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (ISCM).
ROCZNICE NARODZIN
Danuta Gwizdalanka
1955-06-22
Danuta Gwizdalanka (ur. 22 czerwca 1955 w Poznaniu) – polska muzykolożka, autorka książek o muzyce, członkini Związku Kompozytorów Polskich. Absolwentka Uniwersytetu im. Adama...
Danuta Gwizdalanka (ur. 22 czerwca 1955 w Poznaniu) – polska muzykolożka, autorka książek o muzyce, członkini Związku Kompozytorów Polskich. Absolwentka Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, gdzie ukończyła muzykologię (1980) i filologię angielską (1981). W 1990 obroniła pracę doktorską Brzmieniowe aspekty kwartetów smyczkowych Beethovena. Pracowała w Teatrze Wielkim w Poznaniu oraz w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy (1981–1991). W 1995 w University of Michigan (Ann Arbor, USA) prowadziła seminarium poświęcone polskiej muzyce po 1945 roku. W latach osiemdziesiątych zapoczątkowała w Polsce tematykę ekologii muzyki, m.in. tłumaczeniem eseju R. Murray Schafera The Music of the Environment (Muzyka środowiska), który stał się podstawą wstępu i kanwą książki The Tuning of the World tego samego autora, oraz cyklem artykułów (Strojenie trąb jerychońskich) na łamach „Ruchu Muzycznego”. Wprowadziła też do polskiego piśmiennictwa muzycznego nieobecny w nim wcześniej wątek genderowy, publikując książkę Muzyka i płeć (Kraków 2001). Autorka podręczników, prac poświęconych społecznym kontekstom kultury muzycznej i muzyce kameralnej (przewodnik po utworach oraz dzieje praktyki wykonawczej) oraz biografii (Witolda Lutosławskiego, Mieczysława Wajnberga, Karola Szymanowskiego).
