KALENDARIUM PAŹDZIERNIK

Gia Kanczeli, gruz. გია ყანჩელი (ur. 10 sierpnia 1935 w Tbilisi, zm. 2 października 2019 tamże) – gruziński kompozytor, mieszkający w Belgii. Kanczeli urodził się w rodzinie chirurga. Początkowo studiował geologię, potem rozpoczął studia na Konserwatorium w Tbilisi, Studiował kompozycję pod kierownictwem Ilii Tuskii. Po ukończeniu studiów komponował muzykę dla filmów i teatrów. Od 1996 współpracował z naczelnym reżyserem Państwowego Akademickiego Teatru im. Rustawelego w Tbilisi, Robertem Sturuą. Jego muzyka do sztuki Szekspira wzbudziła znaczne zainteresowanie. W 1971 został kierownikiem muzycznym tego teatru. W latach 1971–1978 wykładał kompozycję w Konserwatorium w Tbilisi. W latach 1984–1989 był prezesem Związku Kompozytorów Gruzji. W 1991 opuścił Gruzję i zamieszkał w krajach zachodniej Europy, 1991–1992 korzystał z zaproszenia Niemieckiej Służby Wymiany Studentów w Berlinie, od 1995 zamieszkał w Antwerpii, komponując dla Państwowej Filharmonii Flamandzkiej i pozostał w Belgii na stałe. Kanczeli komponował już w okresie studiów muzykę pop i piosenki. W latach 1967–1986 skomponował siedem symfonii. Był uważany za kompozytora awangardy. W 1984 odbyło się w Tbilisi prawykonanie jego opery „Muzyka dla żywych”. Komponował muzykę do wielu filmów i sztuk teatralnych, m.in. do „Niezwykłego przedstawienia” reż. Eldara Szengełai i „Pocałunku niedźwiedzia” Siergieja Bodrowa, oraz do wielu filmów Gieorgiego Danieliji.

Max Bruch (ur. 6 stycznia 1838 w Kolonii, zm. 2 października 1920 we Friedenau) – niemiecki kompozytor i dyrygent. Max Bruch wykorzystywał w swoich utworach folklor różnych narodów i możliwości brzmieniowe instrumentów. Był jednak zachowawczy w kwestiach harmonii i sprzeciwiał się kierunkom modernistycznym, co spowodowało, że niekiedy uznawano go za eklektyka. Niewątpliwie dużą wartość posiadają jego koncerty skrzypcowe (zwłaszcza Koncert g-moll), do dziś chętnie wykonywane na koncertach. Podczas okresu narodowego socjalizmu był w Niemczech kompozytorem zakazanym z powodu domniemanego pochodzenia żydowskiego i fascynacji kompozytora folklorem żydowskim, czemu dawał wyraz w swoich utworach muzycznych (np. Konzerstück-fantazja d-moll na tematy hebrajskie Kol Nidrei, jeden z bardziej znanych utworów Brucha).

Sir Neville Marriner (ur. 15 kwietnia 1924 w Lincoln, zm. 2 października 2016) – brytyjski dyrygent i skrzypek. Marriner studiował w Royal College of Music oraz Konserwatorium Paryskim. W 1959 roku założył zespół Academy of St. Martin in the Fields, który prowadził do 1992 roku.
Był honorowym członkiem Royal Academy of Music. W 1979 roku otrzymał Order Imperium Brytyjskiego, a w 1985 roku tytuł szlachecki. Kawaler francuskiego Orderu Sztuki i Literatury (1995). W 2015 roku odznaczony został Orderem Towarzyszy Honoru. W 1984 roku premierę miał film Amadeusz Miloša Formana, do którego ścieżkę dźwiękową nagrał Marriner (był dyrygentem orkiestry). Album stał się jednym z najbardziej popularnych nagrań muzyki klasycznej i sprzedał się na świecie w liczbie 6,5 mln egzemplarzy. 15 listopada 2013 roku gościł w Poznaniu, gdzie poprowadził Orkiestrę Filharmonii Poznańskiej.