KALENDARIUM GRUDZIEŃ

Wolfgang Amadeus Mozart (w formie spolszczonej Wolfgang Amadeusz Mozart, ur. 27 stycznia 1756 w Salzburgu, zm. 5 grudnia 1791 w Wiedniu) – austriacki (często też spotyka się określenie niemiecki) kompozytor i wirtuoz gry na instrumentach klawiszowych, którego twórczość związana była głównie z austriackim Wiedniem. Razem z Haydnem oraz Beethovenem zaliczany jest do trójki tzw. „klasyków wiedeńskich”. Uznawany za jednego z najwybitniejszych i najważniejszych twórców w historii muzyki. Mimo iż Mozart żył niecałe 36 lat, zdążył pozostawić po sobie kilkaset skrzących się dowcipem i wyróżniających słynną mozartowską lekkością oraz melodyjnością utworów. Ponad 50 symfonii, kilkadziesiąt koncertów fortepianowych, skrzypcowych, fletowych i na inne instrumenty solowe z towarzyszeniem orkiestry, blisko 20 mszy (a także słynne, acz niedokończone przez niego „Requiem”) oraz inne utwory muzyki kościelnej, 13 oper, które do dnia dzisiejszego znajdują się w repertuarze wszystkich teatrów operowych świata (zwłaszcza takie arcydzieła, jak „Uprowadzenie z seraju”, „Wesele Figara”, „Don Giovanni”, „Czarodziejski flet”, „Cosí fan tutte” czy też mniej znana u nas jego pierwsza większa opera „Idomeneo, król Krety”). Mozart napisał również wiele utworów kameralnych, solowych. Jest także pierwszym wielkim twórcą wśród zawodowych kompozytorów piszących muzykę rozrywkową (tańce, divertimenta, serenady na czele z „Eine kleine Nachtmusik (KV 525)”).

José Carreras właśc. Josep Carreras i Coll (ur. 5 grudnia 1946 w Barcelonie) – hiszpański śpiewak (tenor liryczny), wypromowany przez Montserrat Caballé. Mając 8 lat wystąpił w radiu, śpiewając La donna è mobile z Rigoletta Verdiego. W wieku 11 lat debiutował na scenie Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, tam również miał profesjonalny debiut w 1970 w Nabucco. W 1971 wystąpił w Londynie z Montserrat Caballé w Marii Stuart Gaetano Donizettiego. Występuje w czołowych teatrach operowych świata i na wielu festiwalach. Wybitne kreacje w operach Giuseppe Verdiego, Giacomo Pucciniego i in. Dokonał licznych nagrań płytowych. W 1987 zachorował na białaczkę, po roku powrócił na scenę. W 1990 wystąpił z Luciano Pavarottim i Plácido Domingo w koncercie Trzech Tenorów.

Francesco Geminiani (ur. 5 grudnia 1687 w Lukce, zm. 17 września 1762 w Dublinie) – włoski kompozytor barokowy, skrzypek, teoretyk muzyki. Geminiani był przede wszystkim wirtuozem skrzypiec, jego uczniowie nazywali go Il Furibondo – szaleniec. Sam uczył się gry i komponowania u Scarlattiego, Lonatiego i Corellego. Od roku 1711 był kapelmistrzem w Neapolu. W 1714 roku wyjechał do Londynu, gdzie został protegowanym Williama Capela, 3. hrabiego Essex. W roku 1715 grał wspólnie z Georgiem Friedrichem Händlem dla dworu Jerzego I Hanowerskiego. Grającemu na skrzypcach Geminianiemu akompaniował Händel na klawesynie. Obaj kompozytorzy cenili się nawzajem i przyjaźnili. Żył w Londynie komponując i grając, zajmował się także kolekcjonowaniem dzieł sztuki. Po wieloletnim pobycie w Paryżu, powrócił do Londynu w 1755. W 1761 roku podczas wizyty w Dublinie służący skradł mu partyturę utworu, nad którym Geminiani długo pracował. Stratę rękopisu muzyk przeżył tak głęboko, że odbiło się to na jego zdrowiu i miało stać się przyczyną wcześniejszej śmierci. Był autorem wielu concerti grossi. W 1751 roku w Londynie ukazała się jego The Art of Playing on the Violin. Był też autorem Guida harmonica oraz The Art of Playing on the Guitar or Cittra.