Enrico Caruso, właśc. Errico Caruso (ur. 25 lub 27 lutego 1873 w Neapolu, zm. 2 sierpnia 1921 tamże) – włoski śpiewak, "król tenorów" w pierwszym 20-leciu XX wieku. Obdarzony...
Enrico Caruso, właśc. Errico Caruso (ur. 25 lub 27 lutego 1873 w Neapolu, zm. 2 sierpnia 1921 tamże) – włoski śpiewak, "król tenorów" w pierwszym 20-leciu XX wieku. Obdarzony pięknym głosem śpiewał już w dzieciństwie w kościołach. Studia śpiewu podjął w 1891, zadebiutował w 1894 w Neapolu. W 1897 został zaangażowany do Teatro Lirico w Mediolanie, śpiewając repertuar werystyczny. Olbrzymi sukces odniósł w 1898 w partii Lorisa podczas prapremiery Fedory Giordana. W latach 1898-1900 śpiewał w Teatrze Maryjskim w Petersburgu. Jego światowa kariera rozpoczęła się w 1902 od występu w Cyganerii Pucciniego w Monte Carlo, później występował w La Scali i Covent Garden. Od 1903 był pierwszym tenorem nowojorskiej Metropolitan Opera, goszcząc w tym czasie również na wielkich scenach europejskich (m.in. Rzym, Mediolan, Londyn, Paryż). W Metropolitan Opera upamiętnił się przede wszystkim jako Radames w Aidzie Verdiego, Książę Mantui w Rigoletto Verdiego, Eleazar w Żydówce J. F. Halévy'ego). W 1901 występował w Operze Warszawskiej. W grudniu 1920 dostał krwotoku podczas występu na scenie Metropolitan Opera; przewieziony do Neapolu, zmarł kilka miesięcy później. W młodzieńczym okresie głos Caruso odznaczał się lekkością i jasnym brzmieniem; później, po przejściowej niedyspozycji artysty (1908–09), nabrał ciemnej, barytonowej barwy i odtąd śpiewak zrezygnował zupełnie z lirycznego repertuaru. Caruso miał w repertuarze około 70 partii operowych; był pierwszym tenorem, który zaczął nagrywać swe kreacje na płytach gramofonowych. Przed wybuchem I wojny światowej stał się ofiarą szantażystów spod Czarnej Ręki.
Mihaela Ursuleasa
2012-08-02
Mihaela Ursuleasa (ur. 27 września 1978 w Braszowie, zm. 2 sierpnia 2012 w Wiedniu) – rumuńska pianistka. Urodziła się w Braszowie w Rumunii w 1978 roku. Edukację muzyczną zaczęła w...
Mihaela Ursuleasa (ur. 27 września 1978 w Braszowie, zm. 2 sierpnia 2012 w Wiedniu) – rumuńska pianistka. Urodziła się w Braszowie w Rumunii w 1978 roku. Edukację muzyczną zaczęła w wieku pięciu lat pod kierunkiem ojca, muzyka jazzowego. Dwa lata później występowała już publicznie, a w wieku ośmiu lat zaczęła nagrywać. W tym samym czasie zdobyła drugie miejsce naMiędzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Senigalli. Za namową Claudio Abbado zaczęła naukę u prof. Heinza Medjimoreca w Konserwatorium Wiedeńskim. W 1995 roku wygrała konkurs im. Clary Haskil. Cztery lata później zakończyła edukację zdobyciem dyplomu i odtąd jej kariera zaczęła się rozwijać. Pojawiła się w kilku wydawnictwach poświęconych młodym muzykom, zagrała także recitale, m.in. w Amsterdam Concertgebouw, Filharmonii Kolońskiej, Filharmonii Wiedeńskiej, Zürich Tonhalle i Carnegie Hall. Grała z Bamberg Symphony Orchestra, Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Orkiestrą Symfoniczną Radia Berlin, RAI Orchestra Torino, orkiestrą Filharmonii Drezdeńskiej. W 2000 roku zdobyła nagrodę słuchaczy na konkursie im. Fryderyka Chopina. Często występowała z Tanją Tetzlaff, Mirijam Contzen i Patricią Kopatchinskają, Hugo Wolff Quartet i Belcea Quartet. Zmarła 2 sierpnia 2012 roku w Wiedniu z powodu wylewu krwi do mózgu.
Pietro Mascagni (ur. 7 grudnia 1863 w Livorno, zm. 2 sierpnia 1945 w Rzymie) – włoski kompozytor. Uważa się go za drugiego (obok Ruggiera Leoncavalla) twórcę weryzmu w operze...
Pietro Mascagni (ur. 7 grudnia 1863 w Livorno, zm. 2 sierpnia 1945 w Rzymie) – włoski kompozytor. Uważa się go za drugiego (obok Ruggiera Leoncavalla) twórcę weryzmu w operze włoskiej. Komponował głównie opery. Najbardziej znaną z nich jest Rycerskość wieśniacza (wł. Cavalleria rusticana). Pietro Mascagni urodził się w Livorno 7 grudnia 1863 roku. Ukończywszy trzynaście lat, rozpoczął naukę kompozycji. Uczęszczał do istniejącego w jego mieście rodzinnym Instituto Musicale. Pierwszy sukces kompozytorski odniósł, gdy miał lat osiemnaście, kantatą In filanda. W roku 1882 wyjechał do Mediolanu, gdzie po pomyślnym zdaniu egzaminów rozpoczął naukę u Amilcare Ponchiellego i M. Saladina. W Mediolanie poznał Giacomo Pucciniego; po pewnym czasie zaprzyjaźnili się.
