Don Kichot Ludwig Minkus / Michal Štípa balet w trzech aktach i pięciu obrazach libretto Marius Petipa na podstawie powieści Miguela de Cervantesa El ingenioso hidalgo Don Quixote de...
Don Kichot
Ludwig Minkus / Michal Štípa
balet w trzech aktach i pięciu obrazach
libretto Marius Petipa na podstawie powieści Miguela de Cervantesa El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha (Przemyślny szlachcic Don Kichot z Manczy)
muzyka z nagrań
4.03 piątek g. 19:00
5.03 sobota g. 11:00
5.03 sobota g. 19:00
6.03 niedziela g. 11:00
6.03 niedziela g. 18:00
Aula Artis - Kutrzeby 10, 61-719 Poznań
Temperament, wdzięk, wirtuozeria oraz potężna dawka komizmu – baletowa wersja przygód szlachetnego rycerza z La Manchy od dawna urzeka miłośników tańca. Ten oparty na znakomitym literackim pierwowzorze spektakl – tym razem w choreografii Michala Štípy – przenosi nas do słonecznej Hiszpanii, gdzie piękna Kitri i zakochany w niej Basilio napotykają zbłąkanego rycerza wraz z nieodłącznym giermkiem.
Czy to Kitri jest Dulcyneą, ukochaną Don Kichota? Czy Don Kichot będzie walczył z wiatrakami? Czy Sancho Pansa uchroni swego pana przed kolejnymi kłopotami?
Zapraszamy marzycieli i tych, którym potrzebna jest solidna dawka witaminy D i wspaniałego klasycznego tańca ze szczyptą hiszpańskiego folkloru.
Ginastera / Puccini / Pergolesi Koncerty Bardzo Kameralne
2022-03-05
Ginastera / Puccini / Pergolesi Koncerty Bardzo Kameralne 5.03 sobota g. 19:00 6.03 niedzielag. 19:00 Foyer I piętra Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu W marcowej odsłonie cyklu...
Ginastera / Puccini / Pergolesi Koncerty Bardzo Kameralne
5.03 sobota g. 19:00
6.03 niedzielag. 19:00
Foyer I piętra
Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu
W marcowej odsłonie cyklu „Koncerty bardzo kameralne” dwóch Włochów: Puccini i Pergolesi – oraz Argentyńczyk, ale o włoskich korzeniach – Alberto Ginastera.
Dla tych, którzy znakomicie znają opery Pucciniego i nie dowierzają, że kompozytor znalazł czas na inne gatunki – elegia „I Crisantemi” napisana w jedną noc jako hołd dla zmarłego przyjaciela księcia Sabaudii i Aosty.
Dla wielbicieli głosu kontratenorowego „Stabat Mater” Pergolesiego z udziałem Tomasza Raczkiewicza (kontratenor) oraz Lucyny Białas (sopran). Tej kompozycji przypisuje się podobne znaczenie jak „Requiem” Mozarta – Pergolesi napisał ją parę miesięcy przed śmiercią.
Dla tych, którzy chętnie słuchają kompozytorów XX wieku Alberto Ginastera i „Pampeana”.
Program
A. Ginastera – „Pampeana” op. 16na skrzypce i orkiestrę smyczkową
G. Puccini – „I Crisantemi” Elegia na orkiestrę smyczkową
G. B. Pergolesi – „Stabat Mater” na sopran, alt I orkiestrę smyczkową
Dyrekcja Teatru zastrzega możliwość zmian w repertuarze, obsadach, terminach i formie wydarzenia.
Siergiej Siergiejewicz Prokofjew (ros. Серге́й Сергеевич Проко́фьев, w formie spolszczonej Sergiusz Prokofiew, Siergiej Prokofiew; ur. 11 kwietnia?/ 23 kwietnia 1891 w...
Siergiej Siergiejewicz Prokofjew (ros. Серге́й Сергеевич Проко́фьев, w formie spolszczonej Sergiusz Prokofiew, Siergiej Prokofiew; ur. 11 kwietnia?/ 23 kwietnia 1891 w Soncowce k. Bachmutu, w Imperium Rosyjskim, zm. 5 marca 1953 w Moskwie, ZSRR) – rosyjski (radziecki) kompozytor, pianista-wirtuoz oraz dyrygent, jeden z najważniejszych twórców awangardy pierwszej połowy XX w. Współtworzył różne nurty modernizmu, w tym futuryzm, ekspresjonizm, prymitywizm i neoklasycyzm (uważany za inicjatora ostatniego z tych kierunków w I Symfonii D-dur „Klasycznej”, op. 25, 1917), zachowując przy tym oryginalność i idiomatyczność stylu. Prokofjew jest autorem szerokiego i różnorodnego repertuaru, obejmującego większość klasycznych form i gatunków: muzyki operowej, baletowej, kantat, oratoriów, muzyki symfonicznej (symfonii, koncertów na fortepian, skrzypce, wiolonczelę, suit, sinfoniett, uwertur i in.), kameralnej (m.in. kwartetów smyczkowych, pieśni, sonat), utworów na fortepian solo (m.in. 9 sonat, Visions fugitives, op. 22), muzyki scenicznej i filmowej, a także transkrypcji. Popularność zawdzięcza przede wszystkim Symfonii klasycznej, bajce symfonicznej Piotruś i wilk, III koncertowi fortepianowemu C-dur, baletom Romeo i Julia oraz Kopciuszek, suicie Porucznik Kiże oraz muzyce do filmów Siergieja Eisensteina, Siergiej Siergiejewicz Prokofjew (ros. Серге́й Сергеевич Проко́фьев, w formie spolszczonej Sergiusz Prokofiew, Siergiej Prokofiew; ur. 11 kwietnia?/ 23 kwietnia 1891 w Soncowce k. Bachmutu, w Imperium Rosyjskim, zm. 5 marca 1953 w Moskwie, ZSRR) – rosyjski (radziecki) kompozytor, pianista-wirtuoz oraz dyrygent, jeden z najważniejszych twórców awangardy pierwszej połowy XX w. Współtworzył różne nurty modernizmu, w tym futuryzm, ekspresjonizm, prymitywizm i neoklasycyzm (uważany za inicjatora ostatniego z tych kierunków w I Symfonii D-dur „Klasycznej”, op. 25, 1917), zachowując przy tym oryginalność i idiomatyczność stylu. Prokofjew jest autorem szerokiego i różnorodnego repertuaru, obejmującego większość klasycznych form i gatunków: muzyki operowej, baletowej, kantat, oratoriów, muzyki symfonicznej (symfonii, koncertów na fortepian, skrzypce, wiolonczelę, suit, sinfoniett, uwertur i in.), kameralnej (m.in. kwartetów smyczkowych, pieśni, sonat), utworów na fortepian solo (m.in. 9 sonat, Visions fugitives, op. 22), muzyki scenicznej i filmowej, a także transkrypcji. Popularność zawdzięcza przede wszystkim Symfonii klasycznej, bajce symfonicznej Piotruś i wilk, III koncertowi fortepianowemu C-dur, baletom Romeo i Julia oraz Kopciuszek, suicie Porucznik Kiże oraz muzyce do filmów Siergieja Eisensteina.
ROCZNICE NARODZIN
Heitor Villa-Lobos
1887-03-05
Hector Villa-Lobos (ur. 5 marca 1887 w Rio de Janeiro, zm. 17 listopada 1959 tamże) – brazylijski kompozytor, pianista-samouk, najwybitniejszy XX-wieczny kompozytor brazylijski i...
Hector Villa-Lobos (ur. 5 marca 1887 w Rio de Janeiro, zm. 17 listopada 1959 tamże) – brazylijski kompozytor, pianista-samouk, najwybitniejszy XX-wieczny kompozytor brazylijski i najsławniejszy kompozytor Ameryki Południowej, jeden z największych znawców folkloru brazylijskiego. W szóstym roku życia rozpoczął naukę gry na wiolonczeli pod kierunkiem ojca Raúla (pisarza, amatora-wiolonczelisty), nieco później próbował grać na fortepianie i klarnecie. Wbrew woli matki, w wieku 18 lat został wędrownym muzykiem. Zamieszkał u ciotki Zizinhi (Leopoldina do Amaral). Grywał zarobkowo w zespołach teatralnych, kawiarnianych i hotelowych. gdzie po raz pierwszy zetknął się z muzyką kompozytorów późnego romantyzmu. W latach 1905-13 uczestniczył w wyprawach naukowych do różnych stanów Brazylii i Amazonii, gdzie studiował folklor muzyczny plemion indiańskich. W 1913 poślubił pianistkę Lucílię Guimarães W 1922 udaje się do Paryża na stypendium rządowe (1922-26). Twórczość Lobosa zyskuje tu uznanie i powodzenie. W 1927 odbywają się w Paryżu dwa festiwale jego muzyki, w 1929 - koncert kompozytorski. Zetknięcie z twórczością Milhauda i podróże do Europy w latach dwudziestych umocniły jego upodobania muzyczne. Po powrocie do Brazylii w 1930 r. Villa Lobos poświęcił się aż do końca życia nauczaniu i intensywnemu komponowaniu. W 1931 został naczelnym inspektorem i dyrektorem wychowania muzycznego w szkołach w Rio de Janeiro. W 1936 reprezentował Brazylię na Międzynarodowym Kongresie Szkolnictwa Muzycznego w Pradze. Położył wielkie zasługi w organizację brazylijskiego szkolnictwa muzycznego, zrewolucjonizował tam metodę nauczania muzyki, biorąc za podstawę edukacji własny zbiór opracowań brazylijskich i innych melodii ludowych. W 1919 r. poznał pianistę Artura Rubinsteina, który został wielkim admiratorem i propagatorem jego muzyki na całym świecie. Villa-Lobos napisał dla niego swój najdłuższy i najbardziej złożony utwór fortepianowy pt. Rudepoêma (1921-26), będący portretem osobowości wielkiego pianisty. Premiera utworu miała miejsce w Paryżu 1927.