KALENDARIUM GRUDZIEŃ

Alban Maria Johannes Berg (ur. 9 lutego 1885 w Wiedniu, zm. 24 grudnia 1935 tamże) – austriacki kompozytor, jeden z prekursorów muzyki atonalnej. Jeden z trzech czołowych muzyków drugiej szkoły wiedeńskiej.

Julian Fontana (ur. 1810 w Warszawie, zm. 24 grudnia 1869 w Paryżu) – polski pianista i kompozytor, wychowanek Liceum Warszawskiego, przyjaciel Fryderyka Chopina, uczeń Elsnera w konserwatorium warszawskim. Syn Jana Fontany, pochodzącego z Italii, i Julii z Petzoldów (1784–1847). Uczestnik powstania listopadowego, luteranin. Jako emigrant osiadł w Paryżu. W roku 1841 wyjechał do Ameryki szukać lepszego zarobku jako średni pianista. Koncertował w Nowym Jorku i Hawanie z włoskim skrzypkiem Sivorim, uczniem Paganiniego. Ożenił się z Hiszpanką. W 1847 powrócił do Europy. Zamieszkał pod Paryżem w Montgéron. Pisał utwory „salonowe” caprices, rêveries, nokturny, romanse, mazurki. Pod koniec życia załamał się psychicznie z powodu śmierci żony i pogarszającej się sytuacji materialnej, co doprowadziło go do samobójstwa. W latach 1855–1859, po śmierci Chopina (1849), wbrew woli kompozytora wydał wiele jego utworów (op. 66–74), m.in. Fantaisie-Impromptu cis-moll op. 66 i pieśni (w tym Życzenie). Za życia Chopina, do czasu swego wyjazdu do Ameryki, przez pewien czas dał się poznać słynnemu kompozytorowi jako jego wierny agent i kopista rękopisów z nowymi utworami. Oddawał tym wielką przysługę Chopinowi, który stale pragnął pozbyć się tego przykrego obowiązku zajmowania się tak przyziemnymi sprawami jak kontakty z wydawcami itp. Zwłaszcza podczas jego pobytu na Majorce z panią Sand, Fontana okazał się nieocenionym agentem jego spraw, któremu Chopin stale wysyłał nowe polecenia. Był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Pochowany na Cmentarzu Montmartre w Paryżu.

Roman Adam Statkowski (ur. 24 grudnia 1859 w Szczypiornie, zm. 12 listopada 1925 w Warszawie) – polski kompozytor i pedagog muzyczny, profesor Konserwatorium Warszawskiego. Roman Statkowski pochodził z ziemi kaliskiej. Od 18 roku życia poznawał teoretyczną stronę muzyki. Uczył się w Warszawie pod kierunkiem Władysława Żeleńskiego, po wyjeździe którego do Krakowa (1881), podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Później kształcił się w konserwatorium muzycznym w rosyjskim Petersburgu pod kierunkiem prof. Sołowjewa. Pierwsze utwory jego autorstwa publikowano w 1884, następne w 1893. Komponował opery Filenis, Maria (do libretta opartego na poemacie Maria Antoniego Malczewskiego), pieśni, dzieła symfoniczne, utwory skrzypcowe i fortepianowe. Opera Filenis została wystawiona w Warszawie po 7 latach od powstania, dopiero gdy została wyróżniona nagrodą na międzynarodowym konkursie w Londynie w lipcu 1903. Od 1890 zamieszkiwał w Kijowie, na wsi na Wołyniu, Berlinie, Moskwie, Petersburgu. Od około 1905 był profesorem historii muzyki oraz instrumentacji w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Jego uczniami byli Wiktor Jung, jeden z najwybitniejszych kompozytorów muzyki filmowej oraz Bolesław Szabelski, twórca śląskiej szkoły kompozytorów.