KALENDARIUM LUTY

Yuja Wang (chiń. 王羽佳; pinyin Wáng Yǔjiā; ur. 10 lutego 1987) – chińska pianistka urodzona w Pekinie, obecnie mieszkająca na stałe w USA. Yuja Wang pochodzi z rodziny o tradycjach muzycznych. Jej matka, Jieming Zhai, jest tancerką, a ojciec, Jianguo Wang – perkusistą. Oboje mieszkają w Pekinie[1]. Naukę gry na fortepianie Wang rozpoczęła w wieku 6 lat, rok później została przyjęta do Centralnego Konserwatorium Muzycznego w Pekinie(ang.), gdzie kontynuowała naukę przez 3 lata. W wieku 11 lat została przyjęta do udziału w programie letnim Morningside Music Bridge International Music Festival w Mount Royal University w Calgary w Kanadzie, była tam najmłodszą studentką. W programie tym uczestniczyła w latach 1999 do 2001. W roku 2002, w wieku 15 lat, wygrała festiwal Aspen Music Festival i przeniosła się do USA.

Mary Violet Leontyne Price (ur. 10 lutego 1927 w Laurel w stanie Missisipi) – amerykańska śpiewaczka operowa, sopran. Pierwsza czarnoskóra diwa Metropolitan Opera, legendarna interpretatorka sopranowych ról w operach Giuseppe Verdiego i Giacomo Pucciniego, laureatka 19 statuetek Grammy. Zyskała sławę w latach 50. i występowała na scenie do 1985 (dawała recitale jeszcze przez dalsze kilkanaście lat). Została odznaczona Prezydenckim Medalem Wolności w 1965 i Narodowym Medalem Sztuki w 1985. W latach 1981–1985 starzejąca się śpiewaczka na krótko wróciła do pełni dyspozycji; wcieliła się na nowo – ku wielkiemu zadowoleniu publiczności – we wcześniejsze role, w tym 3 sierpnia 1985 po raz ostatni w Aidę. W 2007 słuchacze Metropolitan Opera głosowali za uznaniem jej wykonania arii O patria mia za najwspanialszy moment w przedstawieniach tego teatru operowego w ciągu ostatnich 30 lat. Leontyne Price nadal dawała recitale i koncerty po obu stronach Atlantyku – ze szczególnym upodobaniem występowała na Festiwalu w Salzburgu. Oficjalnie zakończyła karierę śpiewaczki w wieku 71 lat recitalem w Chapel Hill w Karolinie Północnej. Jeszcze w 2001 została poproszona o zaśpiewanie na koncercie ku czci pamięci ofiar ataku na World Trade Center. Obecnie mieszka na wsi pod Nowym Jorkiem. W 2007 w plebiscycie przeprowadzonym wśród krytyków muzycznych przez BBC Music zajęła czwarte miejsce w dwudziestce sopranów wszech czasów; ustąpiła Marii Callas, Joan Sutherland i Victorii de los Angeles.

Adelina Patti (ur. 10 lutego 1843 w Madrycie, zm. 27 września 1919 w Brecock) – włoska śpiewaczka sopranowa. Urodziła się w gmachu Opery w Madrycie, gdzie występowała jej matka - włoska śpiewaczka Caterina Chiesa Barilli. Gdy miała sześć lat rodzina przeniosła się do USA. Jako ośmioletnia dziewczynka występowała na koncertach w Nowym Jorku, a 24 listopada 1859 debiutowała tam w głównej roli w Łucji z Lammermooru Gaetano Donizettiego. W 1860 odbyła tournée po USA, od 1861 rozpoczęły się jej triumfalne występy na scenach Londynu, Paryża, Madrytu, Petersburga, Wiednia i Berlina. We Włoszech pojawiła się w 1866 śpiewając w Mediolanie, Rzymie i Neapolu. W latach 1872–1877 odbyła z Wieniawskim i Antonim Rubinsteinem pełne sukcesów tournée po Ameryce Północnej. Śpiewała również u boku polskiego tenora Jana Reszke. Od 1874 jej partnerem scenicznym (a od 1886 również życiowym - dla niego rozwiodła się z markizem de Caux) był francuski tenor Ernesto Nicolini. Była najlepiej opłacaną śpiewaczką w swoich czasach, np. za występ w Nowym Jorku otrzymała 5000 dolarów w złocie. Jej kariera śpiewacza trwała 56 lat. Ostatnie lata życia spędziła w zakupionym przez siebie zamku Craig-y-Nos Castle w Walii. Zmarła 27 września 1919 w swojej posiadłości. Została pochowana w Paryżu. Jej repertuar obejmował przede wszystkim partie koloraturowe oraz liryczne, a także dramatyczne.