KALENDARIUM STYCZEŃ

Pierre Boulez (ur. 26 marca 1925 w Montbrison, zm. 5 stycznia 2016 w Baden-Baden) – francuski kompozytor, dyrygent i organizator życia muzycznego. Uznawany za jednego z najwybitniejszych współczesnych dyrygentów. Ma na swoim koncie wiele występów i nagrań muzyki, głównie romantycznej, współczesnej i chóralnej. Był jednym z głównych twórców powojennej awangardy, związanym z serializmem oraz muzyką elektroniczną. Sławę międzynarodową zdobył jako dyrygent, najpierw jako promotor Domains Musicales w swej ojczyźnie, następnie zostając gościnnym dyrygentem Cleveland Orchestra w 1967, a rok później – dyrektorem BBC Symphony Orchestra (do 1974) i New York Philharmonic (do 1977). W 1970 na zaproszenie prezydenta Francji Georges’a Pompidou został dyrektorem Institut de Recherche et de Coordination Acoustique/Musique (IRCAM) i sprawował tę funkcję do 1991. W 1976 r. założył Ensemble InterContemporain, zespół muzyczny specjalizujący się w wykonawstwie muzyki nowej, działający przy Philharmonie 2 w Paryżu. W 1985 został laureatem prestiżowej duńskiej Nagrody Fundacji Muzycznej Léonie Sonning. W 2009 roku otrzymał Nagrodę Kioto w dziedzinie sztuki i filozofii.

Paweł Antoni Buczyński (ur. 7 kwietnia 1953 w Laskach, zm. 5 stycznia 2015 w Warszawie) – polski kompozytor i pedagog. W latach 1968-1974 uczęszczał do PSM II stopnia im J. Elsnera w Warszawie i ukończył ją z wyróżnieniem w klasie fortepianu. W latach 1974-1979 studiował kompozycję w klasie Tadeusza Bairda w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W latach 1983-1984 kontynuował studia jako stypendysta rządu austriackiego w Konserwatorium Muzycznym w Wiedniu pod kierunkiem Romana Haubenstocka-Ramatiego. Brał udział w Międzynarodowych Kursach Wakacyjnych Nowej Muzyki w Darmstadt (1980, 1982, 1984) oraz Międzynarodowym Warsztacie Młodych Kompozytorów w Borowec w Bułgarii (1982). Od 1979 pracował na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina, w latach 2006-2015 na stanowisku docenta. Był prodziekanem Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki (1993-1996). W latach 80. i 90. pełnił różne funkcje w Zarządzie Głównym i Zarządzie Oddziału Warszawskiego Związku Kompozytorów Polskich. W latach 1990-1994 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. W 1995 i 1997 pracował w jury Konkursu Kompozytorskiego im. Tadeusza Bairda. Pod koniec lat 90 XX wieku zamieszkał w Ożarowie Mazowieckim. Na mszy pogrzebowej w Sanktuarium Miłosierdzi Bożego wśród obecnych byli: Ryszard Zimak oraz prezes Związku Kompozytorów Polskich - Edward Sielicki. Od 2017 odbywa się w Ożarowie Mazowieckim Konkurs Kolęd i Pastorałek imienia Pawła Buczyńskiego. Język muzyczny Pawła Buczyńskiego należy do tzw. nowego romantyzmu – klasyczna orkiestracja i forma, lecz połączenie środków muzycznych tożsamych dla romantyzmu i zdobyczy Drugiej Awangardy. Buczyński wpisuje się w nurt liryzmu Bairda i umiłowania brzmień eufonicznych, co charakteryzuje kompozytorów okresu ponowoczesnego.

Maurizio Pollini (ur. 5 stycznia 1942 roku w Mediolanie) – włoski pianista i dyrygent, zwycięzca VI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1960). Pochodzi z rodziny artystów. Jego ojcem był włoski architekt Gino Pollini, matka miała wykształcenie muzyczne, a jego wujem był jeden z czołowych włoskich rzeźbiarzy modernizmu Fausto Melotti. Na fortepianie zaczął grać w wieku kilku lat, ale regularną naukę rozpoczął dopiero jako jedenastolatek. W 1959 ukończył studia w Konserwatorium Mediolańskim. Dodatkowe nauki pobierał u Arturo Benedetti Michelangelego. W 1960 zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W latach 60. XX wieku na pewien czas przerwał działalność koncertową z powodu choroby. Od 1966 występuje w Europie, Ameryce i Azji. W tym samym okresie nawiązał współpracę z dyrygentem Claudio Abbado i kompozytorem Luigim Nono, dzięki czemu zaczął wykonywać także muzykę współczesną. W 1972 dokonał premierowego wykonania utworu Como una ola de fuerza y luz Nono. Od lat 80. XX wieku zajmuje się też dyrygenturą. Występował na wielu festiwalach, m.in. Warszawskiej Jesieni (1977) i Festiwalu w Salzburgu (1995, 1999). Był też jurorem Concorso Internazionale Pianistico Premio Dino Ciani w Mediolanie (1975). W 2010 otrzymał nagrodę Praemium Imperiale w dziedzinie muzyki.