Bach / Mahler / Wagner - Koncerty Bardzo Kameralne
2022-02-26
Bach / Mahler / Wagner - Koncerty Bardzo Kameralne 26.02 sobota g. 19:00 foyer I piętra 27.02 niedziela, g: 18:00 foyer I piętra Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu W lutym...
Bach / Mahler / Wagner - Koncerty Bardzo Kameralne
26.02 sobota g. 19:00 foyer I piętra
27.02 niedziela, g: 18:00 foyer I piętra
Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu
W lutym rozpoczynamy cykl „Koncertów bardzo kameralnych”, podczas których będą prezentowane utwory przeznaczone na mniej liczny zespół solistów i skład orkiestry. Remont sceny głównej teatru pozwala sięgnąć po taki repertuar – doskonale brzmiący w kameralnej przestrzeni foyer I piętra, które umożliwia bardziej intymny kontakt z wykonawcami i muzyką. Pomysłodawcą cyklu „Koncertów bardzo kameralnych” jest dyrektor muzyczny poznańskiej sceny Marco Guidarini, jego też najczęściej zobaczymy przy dyrygenckim pulpicie.
Na początek trzech kompozytorów Bach, Mahler, Wagner. Z zaproponowanego repertuaru szczególności polecamy „Kindertotenlieder” (Pieśni na śmierć dzieci) w opracowaniu Marco Guidariniego, gdzie partię barytonową wykona Mateusz Ługowski, student poznańskiej Akademii Muzycznej, którego mogliśmy podziwiać już w spektaklu „Carmen. Toujours la mort”.
Program
J. S. Bach – „Fuga” („Ricercata”) na orkiestrę kameralną opr. A. Webern
G. Mahler – „Kindertotenlieder” na baryton i orkiestrę kameralną opr. M. Guidarini
R. Wagner – Siegfried Idyll WWV 103 („Idylla Zygfryda”) na orkiestrę kameralną
Obsada
dyrygent Marco Guidarini
baryton Mateusz Ługowski
wykonawcy Orkiestra kameralna Teatru Wielkiego w Poznaniu
Giuseppe Tartini, (ur. 8 kwietnia 1692 w Piranie, zm. 26 lutego 1770 w Padwie) – włoski kompozytor późnego baroku, skrzypek, teoretyk muzyki i pedagog. W 1727 lub 1728 Tartini...
Giuseppe Tartini, (ur. 8 kwietnia 1692 w Piranie, zm. 26 lutego 1770 w Padwie) – włoski kompozytor późnego baroku, skrzypek, teoretyk muzyki i pedagog. W 1727 lub 1728 Tartini rozpoczął działalność pedagogiczną i założył Scuola di Nazioni – szkołę, w której nauczał nie tylko techniki gry na skrzypcach, ale także kompozycji. Była to pierwsza instrumentalna szkoła o tak dużej renomie. Wykształcił wielu artystów różnej narodowości, z tego powodu otrzymał przydomek maestro delle nazioni. W Scuola di Nazioni studiowały także dziewczęta z weneckich konserwatoriów, padewscy muzycy z kapeli bazyliki św. Antoniego, weneccy szlachcice i paziowie weneckich ambasadorów. W nauce techniki skrzypcowej szkoła Tartiniego kładła ogromny nacisk na perfekcyjne smyczkowanie, co później stało się podstawą nowoczesnej gry na skrzypcach. Używano tam dłuższych smyczków, umożliwiających osiągnięcie pełnej śpiewności instrumentu. Mistrzowskie kontrolowanie pracy smyczka było esencją w realizacji innowacyjnej stylistyki w muzyce Tartiniego. Mniejszą uwagę przykładano do nauczania kompozycji. Tartini wychodził bowiem z założenia, że jeśli formalne zasady są klarowne i łatwo przyswajalne (jak np. budowa koncertu), to język muzyczny mistrza wystarczająco wyraźnie oddziałuje na studenta, zwłaszcza w wolnych częściach utworów. Natomiast dzielił się swoją wiedzą na temat akustyki. Używał tonów kombinacyjnych jako środka sprawdzającego poprawną intonację w technice podwójnych chwytów.
