Jacqueline Mary du Pré (ur. 26 stycznia 1945 w Oksfordzie, zm. 19 października 1987 w Londynie) – angielska wiolonczelistka, zaliczana do grona najwybitniejszych wirtuozów tego...
Jacqueline Mary du Pré (ur. 26 stycznia 1945 w Oksfordzie, zm. 19 października 1987 w Londynie) – angielska wiolonczelistka, zaliczana do grona najwybitniejszych wirtuozów tego instrumentu. Była żoną dyrygenta i pianisty Daniela Barenboima. Du Pré występowała z najsłynniejszymi orkiestrami: Berliner Philharmoniker, London Symphony Orchestra, London Philharmonic Orchestra, New York Philharmonic, Philadelphia Orchestra, Israel Philharmonic Orchestra, Los Angeles Philharmonic Orchestra. Współpracowała z takimi dyrygentami jak: Leonard Bernstein, Zubin Mehta, Daniel Barenboim, Adrian Boult, Antal Doráti. Jej przyjaźń z wybitnymi muzykami: Yehudim Menuhinem, Itzhakiem Perlmanem, Zubinem Mehtą i Pinchasem Zukermanem oraz małżeństwo z Danielem Barenboimem zaowocowały wieloma znakomitymi nagraniami muzyki kameralnej. Wykonanie kwintetu fortepianowego A-dur "Pstrąg" Schuberta stało się inspiracją dla filmu dokumentalnego The Trout, zrealizowanego przez Christophera Nupena. Sfilmował on również jeden z występów du Pré z koncertem Elgara, tworząc obraz dokumentalny zatytułowany Jacqueline du Pré and the Elgar Cello Concerto. Jacqueline koncertowała na znakomitych instrumentach, m.in. dwóch Stradivariusach. Oba zostały jej podarowane przez matkę chrzestną, Ismenę Holland. W latach 1961-1964 grała na wiolonczeli z 1673 roku, dziś nazywanej Stradivariusem du Pré. Następnym jej instrumentem był Davidov Stradivarius z roku 1712, należący do wybitnego XIX-wiecznego wiolonczelisty Karla Davidova. Du Pré dokonała na nim większości swych nagrań, w tym nagrania koncertu Elgara z sir Johnem Barbirollim. Dziś na tym instrumencie koncertuje Yo-Yo Ma. W latach 1969-1970 Jacqueline grała na XVIII-wiecznej wiolonczeli Francesco Goffrillera. Pod koniec kariery kupiła współczesną wiolonczelę autorstwa amerykańskiego lutnika Sergio Peressona. Na niej po raz drugi - "na żywo" - nagrała koncert Elgara oraz w grudniu roku 1971 sonaty Chopina i Francka z Danielem Barenboimem. Było to ostatnie studyjne nagranie w jej karierze. Około 1969 roku du Pré zaczęła skarżyć się na zaburzenia czucia w palcach oraz drżenie kończyn. Objawy wpływały negatywnie na jej grę. W 1972 roku występowała rzadko. Przyczyny jej problemów zdrowotnych pozostawały niewyjaśnione. W 1973 roku po raz ostatni wystąpiła publicznie. W styczniu odbyła tournée po Ameryce Północnej, podczas którego objawy przybierały na sile bądź ustępowały. W lutym wystąpiła w Londynie, wykonując koncert Elgara z Zubinem Mehtą i New Philharmonia Orchestra, oraz w Nowym Jorku - miała tam czterokrotnie wystąpić z koncertem podwójnym Brahmsa. Partnerowali jej Pinchas Zukerman i Leonard Bernstein oraz New York Philharmonic. Zagrała trzy koncerty, jednak problemy z koordynacją ruchów pogłębiały się - o porzuceniu kariery przesądziły narastające trudności w ocenie wagi smyczka. Ostatni koncert odwołała. Zastąpił ją Isaac Stern, wykonując koncert skrzypcowy Mendelssohna.
