KALENDARIUM LISTOPAD

Carl Maria von Weber (ur. 18 listopada 1786 w Eutin k. Lubeki, zm. 5 czerwca 1826 w Londynie) – niemiecki kompozytor, jeden z głównych reprezentantów okresu wczesnego romantyzmu w muzyce niemieckiej. Pianista, dyrygent. Pochodził z muzykalnej rodziny: matka była śpiewaczką, bracia grali na różnych instrumentach, a ojciec zajmował stanowisko kapelmistrza i marzył o karierze muzycznej dla Carla. Był spowinowacony z Mozartem, którego żona Konstancja była z domu Weber. Od 1804 pełnił funkcję kierownika muzycznego opery Kalte Asche we Wrocławiu, a w latach 1806–1807 działał na dworze księcia Eugeniusza Wirtemberskiego w miejscowości Pokój na Opolszczyźnie. Następnie pełnił funkcję dyrektora opery w Pradze oraz w Dreźnie. Pozostawił bogaty i różnorodny dorobek kompozytorski, począwszy od dzieł fortepianowych, poprzez koncerty na instrumenty dęte, po dzieła operowe. Dziś Weber jest znany przede wszystkim jako kompozytor operowy. Sceptycznie odnosił się do twórczości wielkiego Ludwiga van Beethovena. Po wykonaniu jego siódmej symfonii powiedział, że Beethoven dojrzał już do domu wariatów. Dzieła, które zapewniły mu sławę, to Wolny strzelec oraz Oberon. Wśród utworów fortepianowych najbardziej popularne jest Zaproszenie do tańca (pierwszy walc koncertowy, pierwotnie skomponowany na cztery ręce, obecnie wykonywany w wersji symfonicznej) oraz cztery sonaty. Styl jego muzyki instrumentalnej określa się mianem brillant, z racji wirtuozerii i mnogości ornamentacji. Jego imieniem nazwano pociąg EuroCity kursujący z północy Niemiec przez Berlin i Drezno do Brna w Czechach.

Ignacy Jan Paderewski herbu Jelita (ur. 6 listopada?/ 18 listopada 1860 w Kuryłówce, zm. 29 czerwca 1941 w Nowym Jorku) – polski pianista, kompozytor, działacz niepodległościowy, mąż stanu i polityk. Pod jego bezpośrednim wpływem prezydent Woodrow Wilson umieścił w swoim ultimatum uzależniającym podpisanie przez Stany Zjednoczone traktatu wersalskiego 13 punkt domagający się zgody stron traktatu na suwerenność Polski – dzięki któremu w traktacie zapisano utworzenie niepodległego państwa polskiego. Od 1919 roku sprawował funkcje premiera i ministra spraw zagranicznych RP[1]. Paderewski był absolwentem Instytutu Muzycznego (późniejszego Konserwatorium Warszawskiego). Otrzymał m.in. Order Orła Białego, francuski Krzyż Wielki Legii Honorowej oraz tytuł Rycerza Wielkiego Krzyża Orderu Imperium Brytyjskiego.