Olga Pasiecznik - recital Gabriel Chmura in memoriam
2023-05-17
17 05 2023 środa g. 19:00 Aula Uniwersytecka W jednym z wywiadów mówiła: „Głos mieści się przede wszystkim w głowie i wyobraźni człowieka”. Sama wykonuje...
17 05 2023 środa g. 19:00
Aula Uniwersytecka
W jednym z wywiadów mówiła: „Głos mieści się przede wszystkim w głowie i wyobraźni człowieka”. Sama wykonuje najpiękniejsze i najtrudniejsze arie sopranowe. W jej repertuarze znajdziemy zarówno skrzące finezją utwory doby baroku, jak i niełatwe współczesne kompozycje.
Olga Pasiecznik – pochodząca z Ukrainy, ale związana od przeszło 30 lat z polską sceną operową solistka – będzie gwiazdą kolejnego koncertu z cyklu „Opera w Auli UAM”. Wśród różnorodnego repertuaru przygotowanego przez Artystkę na ten wieczór znajdą się kompozycje Gabriela Chmury, dyrektora artystycznego Teatru Wielkiego w latach 2012-2020. Olgę Pasiecznik I Gabriela Chmurę łączyła artystyczna przyjaźń i wspólna wrażliwość.
Serdecznie zapraszamy na wieczór pełen wspaniałej muzyki!
Dyrekcja Teatru zastrzega możliwość zmian w repertuarze, obsadach, terminach i formie wydarzenia.
Erik Satie, właśc. Éric Alfred Leslie Satie (ur. 17 maja 1866 w Honfleur, zm. 1 lipca 1925 w Paryżu) – francuski kompozytor. Uznawany za prekursora wielu późniejszych...
Erik Satie, właśc. Éric Alfred Leslie Satie (ur. 17 maja 1866 w Honfleur, zm. 1 lipca 1925 w Paryżu) – francuski kompozytor. Uznawany za prekursora wielu późniejszych awangardowych kierunków artystycznych oraz za najbardziej ekscentrycznego kompozytora czasów fin de siècle. Jego prowokacyjne kompozycje w duchu mrocznej, modernistycznej dekadencji, w równym stopniu fascynowały współczesnych, co bulwersowały opinię publiczną. Nazywany był przez krytyków genialnym błaznem. Charakterystyczne dla twórczości Erika Satiego są terminy muzyczne i nazwy kompozycji wymyślone przez niego samego (Gnossiennes), słowa które nie miały żadnego powiązania z muzyką (Ogives, czyli fr. „ostrołuki”) lub nawiązujące do antycznej Grecji (Gymnopédies). Przełomowy charakter twórczości młodego Erika Satiego wynikał z wyzbycia się przez niego swoistego piętna przesadnie dramatycznych, romantycznych elementów w duchu Ryszarda Wagnera, pod których silnym wpływem pozostawała ówczesna muzyka europejska. Ideałem Satie była muzyka mogąca służyć za tło do życia codziennego, będąca niejako dodatkowym meblem domowym, czyli taka, która mogłaby wpływać na nastrój człowieka, ale nie absorbować go na tyle, aby odrywać od innych zajęć. Taka muzyka była określana przez samego artystę hasłem musique d’ameublement, a obecnie uważana jest za prototyp muzaka. Komponował dramaty sceniczne, utwory orkiestralne, instrumentalne i wokalne. Jego najbardziej znane kompozycje to: Gymnopédies (1888), cykl fortepianowy, Gnossiennes (1890), cykl fortepianowy, Parade (1917), balet Sokrates (1918), dramat symfoniczny. Miał opinię ekscentryka. Igor Strawinski napisał o nim, że był najokropniejszą osobą, jaką kiedykolwiek znał – i zarazem najrzadszą. Studia w paryskim konserwatorium rozpoczął Satie w 1879. Najbardziej znany jako Erik Satie (wymienił w 1884 w swoim imieniu literę „c” na „k”), przez krótki czas (pod koniec lat 80. XIX wieku) publikował artykuły pod pseudonimem „Virginie Lebeau”. Szczycił się tym, że zawsze podpisywał swoje dzieła własnym nazwiskiem.