Z okazji 420-lecia urodzin wybitnego leszczyńskiego medyka, przyrodnika i pedagoga, Rada Miasta Leszna ogłosiła niedawno rok 2023 Rokiem Jana Jonstona. Z wielkim entuzjazmem podjęliśmy się...
Z okazji 420-lecia urodzin wybitnego leszczyńskiego medyka, przyrodnika i pedagoga, Rada Miasta Leszna ogłosiła niedawno rok 2023 Rokiem Jana Jonstona. Z wielkim entuzjazmem podjęliśmy się stworzenia festiwalu muzycznego „Echa baroku”, którego repertuar nawiązywać będzie do czasów, w których żył ten zasłużony obywatel naszego miasta.
Patronat honorowy nad festiwalem obejmie Prezydent Miasta Leszna oraz Wielkopolska Izba Lekarska, a kierownikiem artystycznym jest lekarz Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Lesznie, Patryk Philavong.
Od nasyconych metafizyką organowych dzieł Jana Sebastiana Bacha, przez efektowne klawiszowe miniatury twórców francuskich, po pełną przyziemnych rozkoszy, roztańczoną muzykę europejskich dworów czasów Jonstona i jego następców – program festiwalu prezentuje szeroki przekrój muzycznego baroku. Niekażdy muzyk potrafi ukazać prawdziwe, atrakcyjne oblicze tych kilkusetletnich dzieł - na festiwalu najlepsi polscy artyści specjalizujący się w tzw. wykonawstwie historycznym - m.in. nagradzana w Polsce i zagranicą Oh! Orkiestra Historyczna pod dyrekcją Martyny Pastuszki czy Lilianna Stawarz z zespołem Royal Baroque Ensemble. Stawarz wystąpi dodatkowo z autorskim recitalem klawesynowym.
Leszno to jedna z barokowych pereł Wielkopolski i trudno wyobrazić sobie lepszą przestrzeń dla tej muzyki od wnętrz leszczyńskich kościołów. W najcenniejszym barokowym kompleksie miasta, bazylice św. Mikołaja wysłuchamy muzyki organowej, w tym improwizacji, a w pokalwińskim kościele św. Jana Chrzciciela (do którego, jako kalwin, uczęszczał zapewne Jan Jonston) festiwal zostanie zainaugurowany przez jeden z najbardziej rozchwytywanych na naszym kontynencie zespołów grających na instrumentach z epoki. W ostatni festiwalowy weekend naszym gospodarzem będzie Teatr Miejski - jego estrada była już w przeszłości miejscem wielu pamiętnych koncertów kameralnych.
Poniżej program festiwalu:
27 maja 2023 r., godz. 20, Kościół św. Jana Chrziciela
{oh!} Orkiestra Historyczna pod dyrekcją Martyny Pastuszki
28 maja 2023 r., godz. 17, Bazylika św. Mikołaja w Lesznie
recital organowy – Filip Presseisen
1 czerwca 2023 r., godz. 17, Bazylika św. Mikołaja w Lesznie
recital organowy – Wacław Golonka
3 czerwca, godz. 19, Teatr Miejski w Lesznie
recital klawesynowy – Lilianna Stawarz
4 czerwca, godz. 18, Teatr Miejski w Lesznie
Royal Baroque Ensemble pod dyrekcją Lilianny Stawarz
52. Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna”
2023-05-28
W dniach 24-28 maja odbędzie się 52. Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna’’. W ciągu pięciu dni festiwalowych na poznańskich scenach...
W dniach 24-28 maja odbędzie się 52. Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna’’. W ciągu pięciu dni festiwalowych na poznańskich scenach zaprezentuje się wiele znakomitych artystów, którzy wykonają utwory zarówno polskich, jak i zagranicznych kompozytorów.
Tegoroczna edycja „Poznańskiej Wiosny Muzycznej” to kolejna doskonała okazja do promocji kultury i sztuki współczesnej. Festiwal obejmuje szerokie spektrum działań artystycznych współczesnej sceny muzyki nowej – dzięki bogatej ofercie koncertowej z pewnością zainteresuje zarówno miłośników klasycznej muzyki współczesnej, jak zwolenników muzycznych eksperymentów.
Zapowiedzią festiwalowych wydarzeń był już marcowy koncert symfoniczny w Filharmonii Poznańskiej, podczas którego zabrzmiały utwory Katarzyny Kwiecień-Długosz, Kazimierza Serockiego oraz Krzysztofa Mayera. W ramach majowej odsłony odbędzie się 9 koncertów prezentujących różne oblicza muzyki kameralnej, podczas których zabrzmią prawykonania kompozycji Katarzyny Kwiecień-Długosz, Katarzyny Arnhold, Aleksandry Bilińskiej, Michała Janochy, Katarzyny Taborowskiej, Barbary Kaszuby, Jaromira Gajewskiego, Andrzeja Dziadka, Tadeusza Dixy i Artura Żuchowskiego. Wśród propozycji festiwalowych znajdują się także wydarzenia inicjowane przez najmłodsze pokolenie kompozytorskie: Studencki Koncert Kompozytorski oraz Koncert Koła Młodych ZKP.
ohann Georg Leopold Mozart (ur. 14 listopada 1719 w Augsburgu, zm. 28 maja 1787 w Salzburgu) – niemiecki skrzypek i kompozytor. Ojciec Wolfganga Amadeusa Mozarta i Marii Anny...
ohann Georg Leopold Mozart (ur. 14 listopada 1719 w Augsburgu, zm. 28 maja 1787 w Salzburgu) – niemiecki skrzypek i kompozytor. Ojciec Wolfganga Amadeusa Mozarta i Marii Anny ‘Nannerl’ Mozart. Leopold Mozart urodził się w Augsburgu, w rodzinie rzemieślniczej. Jego rodzicami byli Johann Georg Mozart (1679–1736), z zawodu introligator, i Anna Maria Sulzer (1696–1766). Leopold kształcił się w Augsburgu w gimnazjum i liceum jezuitów, gdzie otrzymał także podstawowe wykształcenie muzyczne. W 1737 przeniósł się do Salzburga, gdzie studiował filozofię na Uniwersytecie Salzburskim – uczelni o europejskiej renomie, zarządzanej przez benedyktynów. Jednakże po dwóch latach zaniedbał naukę i musiał opuścić uczelnię. Otrzymał natomiast pracę jako służący i muzyk (skrzypek) u salzburskiego arystokraty hrabiego Thurn-Valsassina und Taxis. W 1743 rozpoczął pracę jako skrzypek w orkiestrze arcybiskupa salzburskiego Leopolda Antona Firmiana. Awansując powoli w orkiestrze arcybiskupiej, w 1763 osiągnął pozycję wicekapelmistrza; pozycji kapelmistrza jednak nie udało mu się nigdy otrzymać, chociaż dążył do tego przez całe życie.
Luigi Boccherini
1805-05-28
Luigi Boccherini (ur. 19 lutego 1743 w Lukce, zm. 28 maja 1805 w Madrycie) – włoski kompozytor i wiolonczelista epoki klasycyzmu oraz rokoko, dzięki któremu wiolonczela awansowała do...
Luigi Boccherini (ur. 19 lutego 1743 w Lukce, zm. 28 maja 1805 w Madrycie) – włoski kompozytor i wiolonczelista epoki klasycyzmu oraz rokoko, dzięki któremu wiolonczela awansowała do rzędu instrumentów solowych. Uważany za jednego (obok Haydna) z twórców kwartetu smyczkowego. Luigi Boccherini pochodził z muzykalnej rodziny, jego ojciec grał na wiolonczeli oraz kontrabasie i w 1757 r. wysłał chłopca na lekcje w Rzymie. W 1769 r. Boccherini wyjechał do Hiszpanii, gdzie zatrudnił go infant Ludwik - młodszy brat Karola III. Współpraca zakończyła się, gdy królowi nie spodobał się fragment jednego z utworów, a poirytowany kompozytor podwoił dany motyw. Po tym incydencie, obrażony Boccherini udał się w góry Gredos, gdzie stworzył swoje najsłynniejsze dzieła. Do mecenasów twórczości Boccheriniego należeli też Lucjan Bonaparte i Fryderyk Wilhelm II Hohenzollern. Był dwukrotnie żonaty i miał dwie córki. Zmarł w zupełnej biedzie w Madrycie. Jego współcześni spadkobiercy żyją w Hiszpanii. Po śmierci został zupełnie zapomniany, a renesans popularności jego twórczości rozpoczął się w drugiej połowie XX wieku, kiedy jego prace zostały szczegółowo zbadane przez francuskiego muzykologa Yvesa Gérarda w 1969 roku. Powstał wtedy tzw. Boccherini Quintet, który wykonuje muzykę Boccheriniego. Początkowo grał w Paryżu, później odbył światowe tournée. Luigi Boccherini skomponował około 600 utworów, w tym m.in. 20 symfonii, liczne koncerty wiolonczelowe, setki utworów kameralnych, oratoria, kantaty, operę. Z ogromnego dorobku Boccheriniego największą popularność zdobył menuet z Kwintetu smyczkowego nr 13, zwłaszcza kiedy wykorzystany został w brytyjskiej komedii Jak zabić starszą panią; w Polsce śpiewany przez Wojciecha Młynarskiego z jego własnym tekstem jako Obiad rodzinny.
ROCZNICE NARODZIN
György Ligeti
1923-05-28
György Sándor Ligeti (ur. 28 maja 1923 w Dicsőszentmárton, zm. 12 czerwca 2006 w Wiedniu) – węgierski kompozytor żydowskiego pochodzenia, również obywatel Austrii....
György Sándor Ligeti (ur. 28 maja 1923 w Dicsőszentmárton, zm. 12 czerwca 2006 w Wiedniu) – węgierski kompozytor żydowskiego pochodzenia, również obywatel Austrii. Uznawany jest za jednego z czołowych kompozytorów muzyki współczesnej XX w. W powszechnej świadomości znany przede wszystkim jako twórca utworów, które (we fragmentach) zostały wykorzystane jako muzyka do filmu Kubricka 2001: Odyseja kosmiczna. Ligeti był synem okulistki i bankiera – doktora ekonomii. Ojciec został zamordowany w 1944 roku w KZ Bergen-Belsen, a jego młodszy brat Gábor w KZ Mauthausen-Gusen, matka zaś przeżyła KZ Auschwitz-Birkenau. Ligeti uczęszczał do węgierskiej szkoły podstawowej, a następnie rumuńskiego gimnazjum. Od 1936 roku otrzymywał lekcje gry na fortepianie. Po maturze w 1941 roku chciał studiować fizykę i matematykę, jednakże z powodu żydowskiego pochodzenia nie został przyjęty. Ligeti rozpoczął więc naukę teorii muzyki u Veressa, Járdányia, Bárdosa i Farkasa, jak również gry na organach w konserwatorium w Klausenburgu, a następnie w Budapeszcie. W roku 1944 musiał przerwać naukę, gdyż został powołany przez armię węgierską do prac pomocniczych. Krótko po tym Ligeti dostał się do sowieckiej niewoli. Zdołał jednak, korzystając z zamieszania wywołanego bombardowaniem, zbiec z obozu jenieckiego. Po wojnie kontynuował studia muzyczne, ukończywszy je w 1949 roku. Następnie pracował przez rok jako etnomuzykolog rumuńskiej muzyki ludowej, po czym udał się do Budapesztu, gdzie wykładał harmonię, kontrapunkt i analizę muzyczną w konserwatorium. Po upadku powstania węgierskiego w 1956 roku uciekł w grudniu wraz ze swą przyszłą żoną Verą Spitz do Wiednia i uzyskał obywatelstwo austriackie. W Kolonii Ligeti pracował w studiu muzyki elektronicznej, tam też spotkał ważnych przedstawicieli awangardy – kompozytorów Stockhausena i Koeniga – pionierów muzyki elektronicznej. Od 1969 do 1972 roku przebywał w Berlinie, będąc w latach 1969–1970 stypendystą DAAD. Od 1972 do 1992 roku był członkiem berlińskiej Akademie der Künste (zachodniej). Również od roku 1972 miał status kompozytora rezydenta na Uniwersytecie Stanforda, pisząc tam m.in. dzieło orkiestrowe: San Francisco Polyphony. W latach 1973–1989 wykładał kompozycję na Wyższej Szkole Muzyki i Teatru w Hamburgu. Następnie udał się do Wiednia, gdzie mieszkał do śmierci w dniu 12 czerwca 2006 roku. Pochowany został na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu.